Kookcursus en door naar Pai

Dinsdag 12 november

In mijn hostel in Bangkok heb ik een ander Nederlands meisje ontmoet en zij arriveert vandaag in Chiang Mai. Gezellig! We spreken natuurlijk af om ‘s avonds wat te gaan eten. Zij bezoekt overdag de stad, ik doe wat anders. Eerst naar een parkje waar ik aan m’n blog kan schrijven. Daarna ga ik lunchen. Hier in Chiang Mai, het noorden van Thailand, is één gerecht erg populair, namelijk Khao Soi. Dit is een soort currysoep met noedels. Erg lekker, maar wel heel spicy. ‘s Avonds ga ik dus met Anne en nog een ander meisje eten en naar het festival kijken. Vandaag is het verboden lantaarns op te laten, dit omdat het gevaarlijk is voor de vliegtuigen. De politie neemt de meeste in, maar toch zie je een aantal lantaarns in de lucht. Achteraf halen we nog een crêpe met Nutella bij een kraampje van een vrolijke Thaise mevrouw. Lekker!

Woensdag 13 november

Vandaag heb ik voor mijzelf een echte Thaise kookcursus geboekt. Met een busje wordt ik opgehaald en naar een markt gebracht. Hier ontmoeten we Nancy, de instructrice. Op de markt leert ze ons veel over producten en mogen we zelf ook nog even rondkijken. Daarna rijden we verder naar de kookschool. De tafel is gedekt en de pannen staan klaar. Ik doe een cursus van een halve dag en mag vier gerechten uitkiezen. Eerst maak ik Tom Yum soep. Wat gaan hier veel ingrediënten in zeg. Daarna mogen we natuurlijk onze soep opeten. Heel lekker, maar misschien heb ik er toch iets te veel chilipeper in gedaan. Vervolgens maak ik het bekende Pad Thai. Een noedelgerecht, met groenten, kip, tofu en nootjes. Ik zit hierna al best wel vol van al het lekkere eten. Nog twee te gaan. Tijd voor een gele curry met rijst. Ik denk mijn favoriet van de dag! Nu nog het dessert. Ik maak mango sticky rice. Dit zie ik overal verkocht worden op marktkraampjes, maar ik heb nooit geweten wat het nou is. Eigenlijk is het gewoon sticky rice met kokosmelk en bruine suiker. Door dit op te warmen krijg je een lekker zoet gerecht. Vooral de frisse mango erbij is heerlijk. Achteraf krijgen we nog een certificaat en een receptenboekje. Daarna brengt het busje ons weer terug. Eenmaal in mijn hostel kom ik erachter dat mijn shampoofles half leeg is gelopen in mijn toilettas, oeps... nou ja gelukkig heb ik verder weinig gepland en is er genoeg tijd om het schoon te maken.

Deze avond na het eten gaan we naar een bar waar deze avond een echte ladyboy gehouden wordt. Ik weet niet wat ik meemaak, heel leuk om te zien. En als je het niet weet zou je niet zeggen dat dit eigenlijk mannen zijn. Er wordt gedanst en geplaybackt. Je ziet gewoon dat ze het leuk vinden om in de spotlight te staan en op te treden. Wie het leuk vindt kan de filmpjes hiervan zien.

Donderdag 14 november

Nadat we hebben ontbeten nemen Anne en ik een songthaew naar de tempel Doi Suthep. Deze ligt op de Suthep berg. We zitten voorin de auto samen met een monnik. De chauffeur rijdt hard door en neemt alle bochten net aan ruim genoeg. Zodra de monnik is uitgestapt gaat de radio hard aan. Als we bovenkomen moeten we nog iets van 300 trappen omhoog wandelen voordat we echt bij de ingang van de tempel zijn. Vanaf hierboven hebben we een prachtig uitzicht over Chiang Mai en de luchthaven.

‘s Avonds gaan we (Anne, Anna en ik) eerst lekker een hapje eten, daarna zoeken we de night bazaar op. Er speelt een band echt leuke liedjes en overal zijn allemaal lekkere dingen te eten. Daarnaast is er natuurlijke een grote markt met kleding en souvenirs.

Vrijdag 15 november

Ik ben een lange tijd in Chiang Mai geweest, vandaag ga ik verder naar Pai. Ik heb een busje geboekt, deze haalt ons ‘s ochtends op. Ik ben voor deze reis wel een beetje zenuwachtig. Het duurt drie uur om naar Pai te rijden maar in de weg zitten meer dan 700 bochten. Je rijdt dus eigenlijk nooit gewoon rechtdoor. Mensen worden op deze erg route snel misselijk, mede doordat er hard gereden wordt. In het busje val ik snel in slaap. Ik word wakker als na een uur de weg steeds steiler omhoog loopt en de bochten steeds scherper worden. Gelukkig is er een kleine pauze waarin we even iets kunnen eten en onze benen kunnen strekken. Vooral het stuk na de pauze is heftig. Met een muziekje aan red ik mij prima. Niemand wordt ziek en na vier uurtjes komen we aan in Pai. Met Anne en Rachel, iemand die ik heb ontmoet in de bus, ga ik lunchen. Daarna wandelen Rachel en ik naar het hostel. Het is best leeg als we aankomen, iedereen is op een tour. Ik heb weer een prima bedje. ‘s Avonds ga ik met Rachel en een groepje Nederlanders uit Anne’s hostel een hapje eten en we wandelen via de avondmarkt terug. Daar zijn alle anderen nu ook. Muziek staat hard aan en er wordt flink gedronken. Blijkbaar ben ik in een echt partyhostel terecht gekomen.