Lost in Pai en Electric Valley

Zaterdag 16 november

Vandaag mijn eerste dagje in Pai. Een nieuwe plek waar ik nieuwe dingen kan ontdekken. Eerst lekker ontbijten. Het is al een tijdje geleden dat ik toast met een gebakken ei heb gehad en geniet er dus extra van. Vervolgens wandelen Rachel en ik naar de witte Boeddha. Deze Boeddha staat op een berg, dus flink uitgeput komen we aan. Hierboven is het wat frisser en kunnen we genieten van een prachtig uitzicht.

‘s Middags staat er een scootertour gepland naar een uitkijkpunt. Gelukkig kan ik bij iemand achterop want ik heb nog nooit scooter gereden. Met iets van twintig scooters gaan we op pad, ongeveer anderhalf uur rijden. De tour gaat toch iets anders dan gepland. Na twintig minuten hebben we een lekke band. Iemand van het hostel zorgt ervoor dat het bedrijf een andere scooter regelt, duurt gelukkig maar tien minuten. De groep rijdt alvast verder. Alleen na een kwartier hebben we nog steeds geen scooter. Daar zitten we dan, aan de kant van de weg. Allemaal auto’s rijden voorbij en mensen kijken ons aan. We blijven gewoon rustig wachten. Pas na twee uur komt er een auto die bij ons stopt. We stappen in en worden naar het verhuurbedrijf gebracht. Terwijl onze scooterband vervangen wordt halen wij een lunch. Er is te weinig tijd om nog achter de groep aan te gaan en dus maken we een eigen plan. We rijden naar Pai Canyon, een prachtig stuk natuur wat natuurlijk wat weg heeft van de echte Grand Canyon. Hier wandelen we wat rond en gaan uiteindelijk met een drankje ergens zitten voor een mooie zonsondergang. Als we terugkomen is de groep nog niet bij het hostel.

Deze avond is blijkbaar het hele dorp dicht want er is een groot muziekfestival genaamd Electric Valley. Kaartje gekocht, fluoriscerende verf op m’n gezicht en klaar om te gaan. Het is op een geheime locatie midden in de jungle. Met grote auto’s worden we in groepen erheen gebracht. We rijden door de bossen over onverharde wegen en steken soms een riviertje over. Ik vraag me af waar ik terecht kom. We moeten door een tunnel en komen dan op de locatie terecht. Wat ziet dit er leuk uit! Eén grote toren voor de dj, eettentjes, een kampvuur en een grote bar. In de lucht hangen allemaal planeten en er worden door artiesten shows met vuur gegeven. Het enige is de muziek, daar ben ik niet zo’n fan van. Als het al laat is gaan we naar huis, iedereen is moe van deze feestavond. 

Zondag 17 november

Ik word laat wakker en heb maar een paar uurtjes geslapen door het festival van gisteravond. Toch heb ik vandaag nog genoeg tijd om naar de Pai Landsplit te gaan. In 2008 is er een kleine aardbeving in Pai geweest, waardoor de aarde uit elkaar gescheurd is. Op sommige plaatsen is deze scheur wel 11 meter diep. Je kan hier doorheen wandelen. ‘s Avonds gaan we weer lekker naar de markt. Dat blijft altijd leuk!

Maandag 18 november

Rijst met kip, basilicum en groenten heb ik vandaag als ontbijt. Eén van mijn favoriete gerechten hier in Thailand, genieten dus. Daarna terug naar het hostel om uit te checken. Ik heb niet heel lang de tijd gehad hier in Pai, maar genoeg om deze plek te ontdekken. Met m’n tassen wandel ik naar het busstation waar ik m’n busticket naar Chiang Mai ophaal. Ik heb best wel pech. De stoel die ik krijg is op de achterste rij. Als we vertrekken zit het busje helemaal vol. Ik zit achterin geklemd tussen een stapel tassen en een meneer naast mij. Ik heb dus heel weinig ruimte en kan ook bijna niks van buiten zien. Dit alles maakt mij niet bepaald blij. Wat een opluchting is het als ik aankom in Chiang Mai en mag uitstappen. Veel mensen worden misselijk op deze route door de vele bochten die erin zitten. Gelukkig is alles goed gegaan. Het was niet comfortabel, maar ik ben tenminste op mijn bestemming aangekomen. In mijn hostel kan ik gelijk naar mijn kamer toe. Die is helemaal leeg! Niet heel gezellig, maar een keertje een eigen kamer is ook best fijn. Chiang Mai voelt voor mij een beetje als thuiskomen. Omdat ik hier tijdens Loy Krathong al vele dagen was ken ik de stad uit m’n hoofd. Ik ga ook eten bij één van mijn favoriete restaurantjes. De prijzen vallen mee en de gerechten zijn heerlijk. Deze keer ga ik voor de Pad Thai. ‘s Avonds bezoek ik de avondmarkt, waar ik al zo vaak ben geweest.

Dinsdag 19 november

Ik heb een fietstour geboekt! De wekker gaat vroeg. Ik wandel naar het bedrijf toe terwijl ik geniet van m’n ontbijtje. Deze ochtend fietsen we met gids langs verschillende, minder bekende, bezienswaardigheden. De gids is zelf een aantal jaren een monnik geweest en kan van alles vertellen over bijvoorbeeld de tempels. Ook bezoeken we rijstvelden en een mevrouw die koekjes maakt, een soort rijstwafels. Erg lekker! We krijgen ook nog een pakje koekjes mee. Daarna gaan we naar een grote boerderij waar allerlei gewassen worden verbouwd. Als lunch eten we een lekkere Khao Soi. Daarna bezoeken we nog een basisschool. Alle kinderen komen ons begroeten en geven high fives.

‘s Middags wandel ik kilometers door de stad op zoek naar een schoenmaker. Er zit een gat in m’n schoen en die wil ik graag laten maken. Als ik het bijna opgeef omdat mijn slippers niet meer zo fijn lopen vind ik er alsnog één! De schoenmaker weet hoe hij het probleem kan oplossen en dus laat ik m’n schoen bij hem achter. ‘s Avonds haal ik op de avondmarkt nog een leuk aandenken aan Chiang Mai. Na even onderhandelt te hebben zijn we het beide eens met de prijs en ben ik blij met m’n souvenir!

Woensdag 20 november

Vandaag is mijn relax dagje. Uitslapen, rustig aan ontbijten. Daarna de was doen en op pad om m’n schoen op te halen. Ik ben stiekem wel een beetje zenuwachtig, gewoon omdat ik benieuwd ben wat ze van mijn schoen gemaakt hebben. Zodra ik die weer in m’n handen heb ben ik erg blij, het ziet er goed uit! Voor deze lage prijs (nog geen drie euro) ben ik zeker tevreden. Nu nog hopen dat dit echt werkt en m’n schoen niet weer kapot gaat.

‘s Middags maak ik nog een aantal boekingen en ben ik een beetje aan het plannen voor het vervolg van m’n reis. ‘s Avonds weer naar de markt, hoe kan het ook anders. Ik ga op tijd slapen want de wekker staat morgen vroeg. Inmiddels ben ik niet meer alleen in mijn kamer, maar zodra ik echt bijna in slaap val gaat de deur open, het licht gaat aan en komen er twee nieuwe meiden binnen. Die rommelen nog wel een tijdje aan om hun spullen uit te pakken en te settelen. Tja, dat heb je als je in een hostel slaapt en de kamer deelt.