Cairns, Magnetic Island en skydiven!

Vrijdag 3 januari

Ik sta vroeg op, even uitchecken en daarna met de trein naar het vliegveld. Vandaag vlieg ik naar Cairns in het noorden van Australië! Op het vliegveld verloopt alles weer soepel en heb ik nog genoeg tijd over om wat leuke winkeltjes te bezoeken. Twee uurtjes vliegen en dan landen we alweer op onze bestemming. Met een Uber ga ik naar m’n hostel. Uber werkt hetzelfde als een Grab in Thailand. Je bestelt een taxi, weet de prijs en het nummerbord van de auto en als je uitgestapt bent wordt het bedrag automatisch van je creditcard afgeschreven. Super makkelijk! Het hostel ligt aan zee en op een goede locatie in de stad. Het is erg rustig en ik heb de hele kamer voor mijzelf. Dat kan je zowel als voor- en nadeel zien. In de middag ga ik de stad verkennen. Vergeleken met Sydney voelt dit alleen eerder aan als een leuk dorp. Er zijn geen wolkenkrabbers en alles is prima te bewandelen. Ik ga naar Cairns Central (een groot winkelcentrum), ik wandel langs de kust en bezoek de lagoon. Dit is een soort groot openbaar zwembad, omdat je in de zee niet kan zwemmen. Het kan wel, maar dan moet je wel heel gek zijn op de krokodillen en haaien die daar regelmatig gespot worden. Niet bepaald veilig dus. De lagoon is een leuk alternatief.

Zaterdag 4 januari

Vandaag heb ik gelijk een leuke trip op de planning staan. Met Passions of Paradise ga ik naar het Great Barrier Reef. Dit is het grootste rif ter wereld en heeft een lengte van wel 2600 kilometer. Bij aankomst staat de koffie, thee en een lekkere schaal fruit al klaar. Eerst moeten er flink wat papieren ingevuld worden. Ik ga namelijk duiken en daar zit een klein risico aan verbonden. Daarom moet ik eerst een aantal medische vragen beantwoorden. Vervolgens krijgen we een uitleg over hoe duiken werkt en welke vaardigheden we moeten kunnen. Bijvoorbeeld wat je moet doen als je onder water je zuurstofautomaatje kwijtraakt of als er water in je bril loopt. Ook sommige handgebaren moeten we kennen. Ik heb al eens één keer eerder gedoken en ik kan me nog een aantal dingen herinneringen. Na twee uren varen komen we aan bij de eerste stop. Ik zit in groep 2 en kan eerst even snorkelen. Eenmaal terug op de boot word ik geholpen met de gasfles en alle materialen. Hop het water in en rustig wennen aan de nieuwe manier van ademhalen. Eerst mogen we de basisvaardigheden onder water aan de instructeur laten zien, dat gaat prima. Eentje van ons groepje van vier ging niet meer mee en een andere kon de druk in haar oren niet aanpassen tijdens het duiken dus we blijven nog maar met twee over. Het gaat bij beide prima dus we mogen gewoon zelf onze gang gaan. Super! Onder water is het prachtig en het is heel bijzonder zo diep te kunnen zwemmen. Heel erg relaxt. Het rif en de vissen die er rondzwemmen zijn hartstikke mooi. Het is hier onder water gewoon een compleet andere wereld. Voor ik het weet zit het er alweer op en moeten we terug naar boven. Wat heb ik hier van genoten zeg. In de middag krijgen we nog een mooi certificaat van onze duik. Na een lekkere lunch gaan we op een andere spot snorkelen. Had ik trouwens nog niet gezegd, maar we dragen allemaal stinger suits. Om onszelf te beschermen tegen alle stekende kwallen. De tweede locatie is erg mooi, ik zie ook nog een schildpad, maar mijn hele gezicht, het enige wat niet bedekt is, wordt bestoken door de kwallen. Sommige prikjes gaan wel, maar anderen doen best wel pijn. Overal zie je de kwallen rondzwemmen. Het maakt het niet bepaald leuker. Als ik het water weer uitga heb ik allemaal rode vlekjes op m’n gezicht. Er staat al azijn klaar om op de bultjes te doen. Op de weg terug krijgen we een hele leuke presentatie over het rif en de vissen die er leven. Erg interessant! As de hand van de Disneyfilm Finding Nemo wordt het op een grappige manier uitgelegd. Ondertussen geniet iedereen van de koffie en thee en gaan de crackers met kaas rond. Als we de boot afgaan staan alle vijftien crewleden klaar om iedereen een hand te geven. Wat een top dag was dit met een prachtige duik! Weer een hele ervaring.

Zondag 5 januari

Het hostel heeft een pannenkoekenontbijt, altijd een leuke extra. Daarna rustig aan mijn blog werken. In de middag ga ik naar de markt en shoppen ik het winkelcentrum. Wat een enorm hete dag is het vandaag! Benauwd maar ook strak blauw waardoor de zon je gewoon levend bakt. Ik klaag niet, ik geniet ervan. Wel goed insmeren met zonnebrand. In de middag nog even chillen bij de lagoon en ‘s avonds sushi eten.

Maandag 6 januari

Weer lekker vroeg opstaan want vandaag doe ik een tour met Uncle Brians naar Daintree Rainforest, een groot tropisch regenwoud. Het is een flink stuk rijden. Onze eerste stop is bij 4 mile beach in Port Douglas. Zoals de naam al zegt, een enorm strand met een leuk klein dorpje d’r naast. We kunnen ook naar het uitzichtpunt wandelen. Vanaf hierboven zien we in het water een schildpad zwemmen die naar boven komt om adem te halen. Eenmaal terug staat de koffie en thee met koekjes al klaar. Hierna rijden we in twee uur naar een ander mooi uitzichtspunt. Halverwege moeten we met het busje op de ferry om de rivier over te steken. Mijn lunch: fish and chips. Dat is lang geleden zeg, wel lekker. Na de lunch gaan we naar een klein meertje waar we kunnen zwemmen. Het is prachtig, verstopt tussen de bomen en niemand anders die er is. Na het zwemmen gaan we op een boottrip. Krokodillenjacht! Lekker varen en rondkijken. We komen een aantal vogels tegen en zien ook natuurlijk wat krokodillen. Daarna rijden we met ons busje weer terug naar Cairns. De muziek in de bus staat weer hard aan en iedereen zingt mee met de gezelligste karaoke liedjes. Wat een top tour! ‘s Avonds nog een keertje lekker sushi eten. 

Dinsdag 7 januari

Deze dagen Cairns waren enorm leuk en ik zou langer willen blijven, maar vandaag gaan we weer verder. Op naar nieuwe avonturen! Ik heb voor mijn trip langs de oostkust een busticket gekocht waarmee ik het hele stuk in de bus kan rijden. Het vervoer is dus helemaal geregeld. Met dit ticket kan ik online een stoel boeken en stukken rijden. Dit systeem is heel simpel en bijna alle backpackers maken er gebruik van. Vandaag neem ik om acht uur ‘s ochtends de bus naar Townsville. Iets meer dan zes uur rijden inclusief een stop. Vanuit Townsville neem ik de ferry naar Magnetic Island. Een erg populaire stop langs de oostkust. Magnetic Island is een prachtig heuvelachtig eiland waar je mooie wandelingen kan maken en wilde dieren kan spotten. Ik slaap in een leuke houten bungalow. In de avond wandelen we naar The Forts en zien we een zonsondergang. Helaas is het erg bewolkt. Tijdens het wandelen hebben we veel geluk! Als eerste spot ik een echidna (mierenegel) en op de weg terug wijst iemand ons een koala in een boom aan die heerlijk rustig blaadjes zit te eten. Als we al redelijk dicht bij het hostel zijn vind ik nog een wallaby (kleine kangoeroe) langs de weg. Die twee uur wandelen was het helemaal waard! ‘s Avonds een simpele maaltijd en dan lekker slapen. 

Woensdag 8 januari

De wandeling van gister was een groot succes dus vandaag wil ik hem nog een keer doen. Deze keer zie ik geen echidna’s. Wel zie ik meer koala’s dan gisteren. Eén van de koala’s zit op een tak heel laag bij de grond. Prachtig om van zo dichtbij een wilde koala te zien! Hij is heerlijk aan het slapen. The Forts is een wandeling langs allerlei ruïnes uit de Tweede Wereldoorlog. Nu het licht is kan ik die allemaal goed zien. Er zijn ook veel bordjes met informatie over de ruïnes. Op welke plek bijvoorbeeld de schutters stonden en waar de keuken was. Na de wandeling loop ik door naar de andere kant van het eiland, best een stuk. Onderweg kom ik langs verschillende stranden. Het water is heel blauw. Aan de andere kant bezoek ik nog even de supermarkt. Daarna neem ik de bus terug naar het hostel. Aan het einde van de dag ga ik papegaaitjes voeren. Ze eten zo uit je hand. Sommigen gaan ook op je hoofd of schouders zitten, best wel scherp zijn hun nageltjes. In de avond wandel ik naar Horseshoe Bay, om de zonsondergang te bekijken.

Donderdag 9 januari

Na uitgecheckt te hebben neem ik de bus naar de andere kant van het eiland en vervolgens de ferry terug naar Townsville, op het vasteland. Eventjes wachten en daarna arriveert mijn Greyhound bus die me naar Airlie Beach brengt. Een lange dag reizen, maar alles verloopt prima. In mijn hostel kan ik gelijk inchecken en naar de kamer.

Vrijdag 10 januari

Het is een erg spannende dag. Ik ga namelijk skydiven! Vroeg opstaan en m’n laatste spulletjes pakken en daarna wandelen naar Skydive Airlie Beach. Ik krijg een skydivebroek, reddingsvest en een soort tuigje waarmee ik aan de parachute en de instructeur vast zit. Ook krijgen we nog een instructiefilmpje te zien. Als iedereen klaar is om te gaan rijdt een busje ons naar het vliegveld. Mijn instructeur heet Sergio en hij neemt met mij nog een keer alle instructies door. Dan is het tijd om het vliegtuig in te gaan. Mega spannend! We vliegen over de eilanden van de Whitsundays en hebben een mooi uitzicht over Airlie Beach, tot we door de wolken heen vliegen. Na ongeveer twaalf minuten zitten we op 14000 feet (4,3 km). De deur gaat open en de eerste twee skydivers springen uit het vliegtuig. Dan de volgende twee. Hartstikke eng om ze zo in het niets te zien vallen. En dan is het mijn beurt... benen over de rand van het vliegtuig en we springen zo naar buiten. Het moment dat je uit dat vliegtuig moet is wel het aller spannendste. Eerst draaien we wat rond maar al snel vliegen we stabiel naar beneden. Een vrije val, wat gaat dit mega snel zeg! Zeker wel 200 kilometer per uur. Niet te geloven. Het uitzicht is prachtig en met een rotvaart komen we weer dichter bij de grond. Na ongeveer vijftig seconden trekt de instructeur aan een touw en de parachute gaat open. We worden afgeremd. Ik moet eerst even bijkomen van de schrik zeg. Ik kan mijn bril afzetten en nu echt genieten van al het moois om me heen. Ook ik mag de parachute vasthouden en wat bochtjes naar links en naar rechts maken. Uiteindelijk komen we uit bij een mooi veldje voor de landing. Benen omhoog en we komen steeds dichter bij de grond. Het gaat heel soepel. Meestal land je op je kont maar we kunnen gewoon staan op onze voeten. Wat voel ik me hier beneden veilig zeg. Het gevoel dat je zojuist op kilometers hoog uit een vliegtuig bent gesprongen is niet normaal. Al het materiaal gaat mee en we rijden weer met het busje terug naar het bedrijf in Airlie Beach. Hier krijg ik nog een mooi certificaat. Wat was dit een bijzondere ervaring zeg! Daarna stuur ik gelijk mijn familie een berichtje om te laten weten dat alles goed is gegaan, levensgevaarlijk dit. En dan sta je zo weer in de middag je kleren te wassen en te doen alsof er niks gebeurd is, maar stiekem heb ik wel de rest van de dag nodig om bij te komen.